DCCLXXXVI

Bomen. Ik hoorde eergisteren op de radio over de boom die alles zag en ik las eerder een artikel over een toneelstuk waarin bomen welbewust stoppen met de productie van zuurstof. De boom die alles zag op die vierde oktober 1992 is nu tot monument gemaakt op de plek in de Bijlmer waar dat vrachtvliegtuig neerstortte. De boom die weigert om zuurstof te maken speelt een hoofdrol in een toneelstuk.

Bomen. Sinds ik 42 jaar geleden de woning betrok waar ik nog altijd woon heb ik een deel van de stam van een massieve eik als relict in de woestenij die ik mijn tuin noem. Voor mij was het een familelid van de eiken van Ivenack, terwijl dat natuurlijk onzin was. De eik moest na een herfststorm die zijn stam deed scheuren wegens valgevaar worden gekapt. Ik heb een paar stukken stam bewaard - plichtsbesef.

Praten met bomen doe ik niet, dat is voor meer iets voor prinsessen en andere zweverige types. Ik word altoos wat melancholiek door mijn jeugd wandel en een jonge eik zie waar ooit een oude stond, op de hoek van de Jalinkstraat en de Jacobsonstraat. Of als ik de rode beuk zie, ook zo'n machtige boom, die me herinnert aan het het vleugje geluk als ik daar zat met die degene die me baarde en voedde. 

En dan is er nog de klimboom in de Lage Egge, morgen maar weer.