Overigens DCCLXXVII

Hoe loopt een kievit? Misschien als een kievit... Ik zie ze wel eens, een hele zwerm die neerstrijkt in een weiland, zoals vanmiddag nog aan de Klumpershoekweg. Ik vind het curieus dat zo'n kievit daar staat te staan met een hele zwik collegae, allemaal op één poot. Dat zou ik ook wel willen, maar dat lukt me niet, op één been staan, nog geen tel, zonder een wandel - annex leunstok. Met hulpstok kan ik zelfs een eindje lopen.

De kievit is zó bllj dat hij een kievit is, dat hij de hele dag zijn naam noemt. Zijn achterneef de grutto vertoont hetzelfde gedrag. Ik moest vanavond aan een zwerm kieviten denken toen ik op een terras aan het Amaliaplein was neergestreken. Daar had ik een paar afspraken ingepland, van halverwege de middag tot en met een flink deel van de avond. Ik zag het op dat plein aan de overzijde steeds drukker worden; zwermen.

Ik zou geen kievit willen zijn, al ben ik er in zekere zin wel een, met mijn ene poot, een kievit met een stok. Eigenlijk ben ik blij toe dat ik niet meer in die zwetende en schreeuwende meutes verkeer. Het waren mooie dagen, maar alles heeft zijn tijd. Laat de kievit het op zijn kievits leven, dan kom ik wel ter plekke op mijn uavafiets en als ik aan de Klumpershoekweg of op het Amaliapein moet zeiken loop ik stokkend naar boom of toilet.