Overigens DCCLXVIII

Boeken zijn als mensen. Het kunnen lieden zijn die je binnen een uur bent vergeten, soms ook vage of juist goede bekenden en bij uitzondering vrienden van wie je alles weet. Mijn jeugdvrienden zijn de boeken van de Kameleon en van Arendsoog. Dat ze goed zijn moge blijken uit de wetenschap dat het aangewaaide meisje ze ook verslond, vooral de Kameleon.

Nederlandse vrienden die in de jaren zeventig mijn pad kruisten om nooit meer te verdwijnen zijn Claus, Couperus en Elsschot, en en vele anderen, maar die drie zijn nog altijd vrienden in de geest. In dat rijtje voegden zich later ook, Biesheuvel, Den Uyl en Springer, niet de politici, maar de schrijvers  En toen moesten de buitenlandse giganten nog komen.

Afgelopen week vernam ik weer'es van die vrolijk pathetisch gekke Biesheuvel, toen ik aan een podcast bleef haken. Ik herinnerde me hoe ik destijds de verhalenbundel 'In de bovenkooi' verslond, het boek zelf heb ik helaas niet bij de hand, want staat ergens in de opslag, in een vergeten kast van een god-zij-geloofd-en-geprezen onvergetelijk verleden...