Overigens DCCXLI

Tja, je voelt dat het september wordt, aan alles, de wereld verdonkert, gedachten belagen de mens, het donkert en bliksemt binnen en buiten - en toch, de herfst is me het meest dierbaar. Tijd voor Habakuk II de Balker, ach, u kent hem wel.

Nu wil ik mijn wachtpost betrekken,/ En op de uitkijk gaan staan,
Om te zien, wat Hij mij zegt, /En wat Hij antwoordt op mijn klacht!

Ik hoop op woedende stormen, de gesel van slagregens, lege gangen voor mij alleen in musea, voorstellingen voor mij en een paar getrouwen in failliete theaterzalen en bulderende goden in een lege wereld op de kortste dag. Op naar de winter.