De Roskam op Twitter    De Roskam op Facebook   

Overigens DCCXL

De boeken van Guy de Maupassant bekoren me om redenen van woordkunst, vertelkunst (dat is echt iets anders) en een wereldbeeld opgetrokken uit die zeldzame cocktail van melancholie en misantropie. Hij zag het leven als een toeval en de mens als het onvermogende gevolg daarvan. In zijn oeuvre spelen oorlog tussen staten en brouille tussen mensen een vilein prominente rol.

Het is allemaal koren op mijn molen, net als zijn keuze om het werkelijke leven te ontvluchten door er verhalen over te schrijven. Hij oogstte er geld en goed mee, en - niet geheel onbelangrijk - onafhankelijkheid, maar ervoer dat geluk niet te koop is. Laat ik nou verzeild zijn geraakt in zijn roman 'Sterk als de dood'. Over de onbereikbaarheid van permanent brandende liefdesvuren.

In zekere zin anticipeert 'Sterk als de dood' al op des schrijvers wanhopige streven naar de volkomenheid, want als hij het hart de vrouw van zijn leven voor zich wint breekt hij het door zich op dat van haar dochter te richten. Het wordt zijn dood. Het mooie ervan is de manier van schrijven, en in dit boek ook nog eens de vertaling door Clara Eggink, ooit de muze van J.C. Bloem.

 

Deel dit nieuws!