Ofgroond

Ik wol eagenlijk schriewen oawer det hele roadselachtige accent van Ank Bijleveld. Mear dat koomp nog. Eerst oawer Jan Willem Duyvendak, geboren in Moarkel en hoogleraar an de universiteit van Amsterdam.

Ik zitte al lange joaren te deanken oawer ’n echten toostaand van Nederlaand. Want volgens miej doo’w allene mear an zoerproemerieje. Ik heb een kammeroad dat alverdan nöalt dat zinne oal leu het in joaren zeuwentig völle better hadn azze viejleu. Dan geet oawer ’t  zeeknfonds en gratis doktersbezeuk. Zin va zat in ’n bouw en gong met 57,5 met pensioen. En dan gewoon vergetten de’j in nen spleenterniejn elektrischen auto jaagnt, ne elektrische fietse hebt, nen computer, ne tellefon zoonder droad, nen navigator, noar ‘t boetenlaand op vekaansie geet, ne kapotte wasmesiene dreks köant vervangen en met de kleanwichter noar ’n deerntuin köant en alns gewoon betaalt.

Der koomp nen hoop geveul kieken biej lullen oawer vrooger. Mear in de politiek en de media geet ‘t de leste joaren alléne mear oawer dinge woe’j ook alléne mear saggereainiger van wordt. Ik weet ‘t: good niejs is gín niejs. Mear at de woarheaid aanders is, mu’j toch echt oetscheaiden met nöalen.

Non koomp Duyvendak met een oonderzeuk én een book, det het Spookkloven. Hee zeg neet da’w in Nederlaand gin oarmood hebt. Mear dat der nog nooit zó weainig leu oarmood hebt ehad, nog nooit zó weainig wichter op achterstaand zit, een ofstaand tusken stad en plattelaand nog nooit zó klean is ewes en der nog nooit zó völle waardering is ewes vuur vakleu, ook duur heuger opgeleaiden. En dat is gin geveul, mear doar zeent keaiharde oonderzooksgetallen van.

Toch vernemme viej dit soort niejs heel weanig. De leu kuijert mekoar lewer in de ofgroond as in de heugte. Het brengen van slecht niejs gef bliekboar een geveul van mach. En vuur mach zeent leu heel geveulig. Doar kan zelfs Duyvendak niks an veraandern.

Gerrit Daannenberg