Overigens DCXCXI

Ruud Krol was in mijn beleving een betere back dan Wim Suurbier, maar voor mijn twee jaar jongere broer, die me had gevraagd handtekeningen te verzamelen, regelde ik de krabbels van onder meer Piet Keizer, Ruud Geels en… Wim Suurbier. Dat was toen Ajax op De Bosrand een oefenwedstrijd speelde tegen Vroomshoopse Boys, in 1974. Suurbier is vandaag overleden, op 75-jarige leeftijd.

Zelf heb ik nooit handtekeningen verzameld, want ik wilde – toen al – vooral schrijven en dus verzamelde ik situaties en uitspraken. Ik interviewde op in Vroomshoop de rechtsback van Ajax. Ik genoot ervan. Dat deed ik ook elders, genieten van het optekenen van verhalen, en niet alleen van en bij voetbalwedstrijden, ook dorpsfeesten, waarbij ik me meteen de diepte-interviews herinner met Bonnie St. Claire, Nico Haak en de zanger van de Dizzy Man’s Band van wie ik de naam niet meer weet. En dat kwam allemaal in de krant, die ik zelf schreef en zelf stencilde en ook zelf verspreidde. Op het hoogtepunt had ik zeventien abonnees, bij wie ik de ‘krant’ in de bus duwde. Daar moest ik aan denken bij het verscheiden van Wim Suurbier.

Ik vond trouwens Krol een betere voetballer, maar Suurbier was makkelijker in de omgang. Al gaat er ook in dit opzicht niets boven de reïncarnatie van Johan Cruijff, die ik één keer heb geïnterviewd, in de zomer van 1988, op het sportpark Het Lageveld te Wierden, waar de plaatselijke Zwaluwen een jubileumwedstrijd speelden tegen het Barcelona van Johan Cruyff.