Overigens DCXCI

De staat van staat. Het houdt niet over. Ik kijk wel eens naar de livestream van de debatten in de Tweede Kamer. Ook ben ik er in bepaalde fases van mijn journalistieke leven geregeld geweest. Veel driedielige droefneuzen en hallucinerende tuttebellen. Gelukkig zijn medewerkers van politici belangrijker dan de meeste hunner werkverschaffers. Mijn favoriet was tot zijn pensioen griffier De Beaufort, een trouw lezer van de Roskam.

Het ware debat vindt  plaats in de Eerste Kamer. Los van de waan van de dag. Ik heb daar eens, op een podium in de theaterzaal van Het Arsenaal te Vlissingen, een 'openbaar gesprek' over gevoerd met Jan de Wit van de SP, die trouwens geen senator was, maar lid van de Tweede Kamer, maar dan wel vier periodes, dus zestien jaar. Dat maak je bijna niet meer mee. Ja, zeker, Mark Rutte is er ook zo één. Pieter Cort van der Linden van nu.

Tegenwoordig is een een tijdje volksvertegenwoordiger zijn vooral carrièreplanning, iets voor je curiculum, een trapje naar een functie bij een bedrijf, iets dat je doet voor de centen als tussendoortje dat je intressant maakt voor makelaardij, het bankwezen of een de multinational. Dan vind ik al die Twentse raadsleden en Overijsselse statenleden  toch een sympathieker, al haal je de goudkippen en stokhaantjes er zo uit, met hun maniertjes.