Overigens DCLXXXVI

Het is goed al mijn vrienden weer te zien, een paar duizend. Vol verhalen. Ik heb ze gemist, dat wist ik al, maar nu ook is er het besef dat ze onmisbaar zijn. Ze hebben op me gewacht, op dit moment om elkaar bij de hand te nemen, te voelen, te tasten, te kijken. Zoveel onzegbare dingen die tóch worden gezegd. Al die jaren dat ik ze miste, hun informatie, avonturen, bespiegelingen en vergezichten - teerkost voor de ziel.

Ik laat ze stuk voor stuk kennismaken met de vrienden die ik de afgelopen jaren leerde kennen. Het is een al die jaren aangekondigd, maar nu toch nog onverwacht genoegen ze uitgebreid en bijeen te te zien. Vrienden versterken zich en hebben meer te zeggen, dieper te graven en verder te kijken als ze in elkanders aanschijn vertoeven. Geletterde spijzen voor de geest in de kamer boven waar de boeken in gelid op me wachtten.