Overigens DCXXIV

De omstandigheden brachten me vanmiddag naar de begraafplaats aan de Dennenweg in Den Ham. Ik houd van dodenakkers, hoe ouder hoe beter, met gekromde bomen, met mossen op de knoestige stammen, met aangetaste zerken met gras op steen. Als je vanuit Vroomshoop komt ligt vlak voor Den Ham zo'n idylle van vergankelijkheid. Krakende stenen, zuchtende bomen en bladstille bries.

Vanmiddag begaf ik me evenwel naar De Dennenhof, ook in Den Ham, iets terug en dan richting Daarle. Ik kwam er om een grafsteen te zien met prachtkunst op de bovenrand, in de vorm van de Tibetaanse Acht die de eeuwige beweging verzinnebeeldt, en impliciet het leven van geboorte tot en met overlijden, en ook de eeuwige beweging van leven, zonder begin en einde -lemniscaat.

De man maakte de kunst op de zerk ter herinnering aan zijn vorig jaar overleden vrouw. Zij speelde piano voor hem, hij hieuw marmersteen voor haar. Ik zag ook een roos en dacht aan dat lied van Conny van den Bos, want de woorden 'Ik kom nu heel snel als het mag' zongen er rond, daar op de Dennenhof, pa-dom-ton-ton. Zij speelde Chopin voor hem, hij beitelde eeuwigheid voor haar.