Overigens DCXV

Ze vliegen af en aan, de kerkse kraaien, ze draaien in letterlijk vliegende vaart om de gotische spitstoren uit 1495 en duiken door de galmgaten in het klokkendomein. Je zult er maar willen wonen, bij de tijd.

Het heeft iets van een scherende dodenmars, die cirkelgang der kraaien, dat duiken van het licht in het duister. Ik kijk naar het kruis op de toren, zonder lichaam, want dat is al begraven, maar moet nog een dag liggen.