Overigens DCII

April, 1970, 1995, 2020.

Het was een boekje dat ik altijd bewaarde, een grijsblauw omslag staat me bij en een afbeelding van het een of ander, vermoedelijk een monument, denkelijk hét monument bij de dorpskerk. Dat boekje heb ik verslonden. Alle kinderen van de school kregen het, of alleen de bovenbouw, waar ik meteen bij moet zeggen dat het naslagwerk niet uit een dikke boom was gemaakt. Het is zeker nog ergens in huis, want heb het altijd meegenomen. Alleen weet ik nu niet waar het is, want vijf jaar gelede gingen veel spullen in dozen in de opslag, maar het zal weldra tevoorschijn komen als ik de zoveelste doos opentrek.

Het was een artikel dat het alomvattende verhaal van de bevrijding van het dorp moest vertellen, over de strijd om de zijtak van het Twentekanaal, de beschietingen in Zuidbroek, tussen het Algonquin Regiment aan de Wierdense kant van het kanaal versus de Hermann Göring Divisie aan de overzijde. De geallieerde kanonnen stonden tot bij Ten Bos waar mijn opa werkte en de driesprong bij mijn woning die later de naam kreeg van burgemeester Van den Berg. Het verhaal verscheen in de begindagen van april in de krant, een bevrijdend laatste verhaal. Ik heb het ongetwijfeld nog, ook in een doos.

Deze en begin volgende maand is de herdenking van bezetting en bevrijding. Ik zou een podcast willen maken over het weinig-aan-de-hand-dorp ten tijde van de oorlog, ik zou mijn klasgenoot Freddie Niezink willen vragen mee te werken om te vertellen over de schoenmaker die in de oorlog verzetsman Muis was, over kapitein Lancker die vanuit Hoge Hexel contacten met de hogere eenheden had en over het nu bejaarde kind uit de straat tegenover mijn huis. - een kerkhof van verhalen over goed, fout en grijs; om met Herman van Veen te spreken zijn getuigen zelden helden en getuigen helden zelden.