Overigens DXC

Poncke Princen, bij hem had de Koning eens stil moeten staan. En eigenlijk al Zijn overgrootmoeder, maar ja, een echte Oranje denkt toch eerst aan ander Landsbelang. Het is nog een godswonder dat de Koning Willem, die zich voor de zekerheid Alexander noemt, 2 maart bij gelegenheid van de de tweehonderdste geboortedag van Eduard Douwes Dekker een gedenksteen in De Nieuwe Kerk onhulde. Op zich al een gotspe. Als er nou een kritikaster was van alles dat Willem heette en een Kroon op het hoofd had.

En nu is Zijne Koninklijke Hoogheid in Indonesië en heeft hij spijt betuigd en excuses aangeboden voor de 'geweldsontsporingen van Nederlandse zijde' in de jaren na de Indonesische onafhankelijkheidsverklaring. Het had iets betekend als Zijn overgrootmoeder dat had gedaan op 17 augustus 1945, maar nu?

En zo is het wachten ook nog altijd op de rehabilitatie van Poncke Princen, de Nederlandse soldaat die als aankomend pastoor (hij zat op het seminarie) in het verzet rolde, gevangen werd genomen, in Kamp Vught en Kamp Amersfoort en uiteindelijk in een tuchthuis. Moest dwangarbeid verrichten... loopgraven maken in Beckum.

Hij wilde na de oorlog per se niet naar Indonesië om daar tegen het Indonesische verzet te vechten, werd gedwongen, onder politiebegeleiding verscheept, maar deserteerde na zien van het fusileren door de Nederlandse 'bezetter' van vrouwen en kinderen. Wie rehabiliteert hem als de Koning het niet doet? Kom op, Beckum.