Overigens DXXXV

De veelkoppige draak huist in de gordijnen. Hij, maar kan ook om een zij gaan, houdt zich vaak koest, maar soms duikt hij des nachts op, als het waait. Het kan bij licht gebeuren, in de vroege ochtend of de late avond. Het is oppassen geblazen, want hij of zij is een draak des doods, die botten kraakt en merg slurpt en hersens zuigt.

Ik hoor en zie hem of haar zodra de vitrage beweegt, de telefoon rinkelt (o nee, dat was in het veilige vroeger, van lang geleden, nu zoemt en bromt zo'n ver-spreek-apparaat, dat geen stopcontact behoeft, ook geen snoer, laat staan zo'n draad met wentelingen, laat helemaal staan een plateau met een draaischijf voor nummers).

De draak met zijn of haar vele koppen was er vroeger niet, het draadloze zoemkastje met zijn straling evenmin. De draak in de bewegende gordijnen is een teken van de tijd, de tijd die je bracht en de tijd die je zal halen. Als dat gebeurt geef ik hem of haar eerst mijn botten, dan mijn merg en sla ik met een laatste slag de draak dood.