Overigens CDXLV

Leve de wethouder van Brammelo!

Bijna een kwart eeuw geleden maakte ik een tournee door Haaksbergen en Neede, want die wilden in beider belang samensmelten. De burgemeesters Van Agt en Jager vroegen me in elk der zes dorpen een bijeenkomst te leiden, drie in de gemeente Haaksbergen en drie in de gemeente Neede. Voor burgers en bestuurders. Dat waren beladen bijeenkomsten, vooral in Neede, want daar was ‘Wie zegt nee’ de strijdleus, die van Noordijk tot Rietmolen het lege land striemde.

Zo kan ik me nog een bijeenkomst herinneren in zaal Dwars te Sint Isidorushoeve, waar het dampte en dreunde. Het bliksemde en donderde die avond met Grote Geert, Kleine Geert en nog een paar andere Geerten. Winkelhuizen die spraken in winkelhaken. En gek op bier.

Ik zag de liefde tussen een oud-en een toekomstig wethouder opbloeien, die later nog fuseerden tot de huwelijkse staat, waarna de vrouw ergens burgemeester zou worden. En dan was er nog die schonkige wethouder (Bummelhuis of Brummelman) van de lokale partij GGH in Haaksbergen, die de ene keer in slaap viel en zijn commentaar tot een luidruchtige snurk beperkte en de andere keer even luidruchtig op het altaar sloeg van de volgens hem noodzakelijk gemeentelijke samensmelting.’ Aans wonn wiej noe nog in Brammelo, woj dat dan?’

De fusie van Haaksbergen en Neede kwam er niet. Het grootste struikelblok was of de nieuwe gemeente in Overijssel of Gelderland zou komen te liggen. Ach ja.