Overigens CDXLIII

Er zijn er veel bij 't Rikkepoalke die Pierik heten. Wij woonden vroeger naast de familie Pierik, ik praat over de jaren zeventig, want in de jaren zestig woonde daar de familie Kunst. Wij woonden op 36, zij op 38. En als ik mijn ogen sluit, ruik ik de geuren, zie ik de kleuren en proef ik herinneringen.

Maar goed, de familie Pierik, hij Johan, zij Hermien. Ze kwamen geregeld bij ons over en vloer en wij bij hen - altijd aangenaam spontaan. Ik herinner me nog dat ze een dochter hadden die Moniek heette. Johan en Hermien Pierik kwamen uit Bentelo en pas later hoorde ik dat ze beiden als Pierik ter wereld kwamen zonder van geboorte nabije familie te zijn. Het sterft in dat lege land van de Pieriks.

Annie Pierik kent iedereen, althans dat denkt ze. Ik heb me ook eens bij haar 'op de kökkn' bij koffie en stoet laten vertellen hoe de wereld in elkaar zou zitten, tot scheijers toe geroerd, terugfietsend met afkeer van de inhoud en bewondering voor de opsmuk.  Haar echtgenoot is Jan, maar die zag je nooit en als je hem wel zag, dan aangelijnd. Het is allemaal familie van elkaar en daarom vermoed ik dat de nieuwe burgemeester Jan Pierik van Borne 'ergens' ook familie is en van't Rikkepoalke stamt.

Johan en Hermien Pierik keerden op zekere dag terug naar Ambt-Delden, de gemeente waartoe Bentelo behoorde, en toen ze hoorden dat Hermien overleed zijn mijn ouders naar ik meen nog naar de begrafenis geweest. Johan, die ook nog een blauwe maandag in de gemeentepolitiek zat, kwam ik een paar jaar geleden bij toeval tegen toen de acteur Helmert Woudenberg in Markvelde de voorstelling 'Mansholt' speelde. Johan was hertrouwd, maar ik miste meteen buurvrouw Hermien.