Overigens CDXXVIII

LUSTRUM III

Goedemorgen, meneer Pape', zei iemand die ik eerst moest zoeken, want waar kwam die vrouwenstem vandaan? En waar was ik?. Dat vroeg ik ook, denk ik nu te weten. Er kwam geen antwoord. Ik ontwaarde een gelaat vol pukkels en ander ongerief. 'Wat wilt u eten?' Ik moest kiezen uit griesmeelpap, rijstepap en gortepap.' Ik zei dat ik zeven boterhammen kaas beliefde. Dat kon niet.

De stem die bij de mond behoorde zei dat ze eerst dingen moesten uitzoeken, bijvoorbeeld of ik vast voedsel kon verdragen, of ik kon überhaupt kon slikken, laat staan alles eten en drinken. Ik liet haar begaan. Volgens mij was ze honderd jaar, maar dat belette haar niet mij te verschonen, met lappen en doeken, om me daarna te voorzien van een  soort plastic luier, want dat was volgens haar nodig.

Het zou nog zeker een week duren voor ik het ging begrijpen. Ze zei dat ik ijlde, zelf weet ik nog dat ik droomde dat ik in de woonkamer van mijn huis sliep en dat mijn ouders en grootouders daar ook sliepen, dat we niet weg konden, hoewel er brandalarmen loeiden, blikseninslagen waren en mijn huis op instorten stond en ik moest pissen en poepen, wat ik ook deed. Ik werd verschoond en kreeg pap.