Overigens CDXVII

Als ik aan George Nusmeijer denk, moet ook aan Wim Nusmeijer denken. Bij mijn eerste werkgever, het Dagblad van het Oosten dat net Tubantia was geworden, kwam Wim Nusmeijer ongeregeld binnenvallen. Hij moest dan naar of kwam juist van de rechtbank, op loopafstand van de redactie. Hij was nogal Duits angehaucht, om niet te zeggen Beiers, en groot fan van Franz Joseph Strauss.

Dat betekende geregeld heftige discussie in de tent, maar de meeste discussie ging toch over de krant, waarvan hij standaard riep ‘dat wij de abonnees hebben en zij het nieuws’. En met ‘zij’ bedoelde hij de collegae van de Twentsche Courant. Daar zat veel waarheid in. Het was één van de redenen waarom ik in 1981 besloot op het verzoek in te gaan bij de Twentsche Courant te komen werken.

Bij die krant leerde ik George Nusmeijer kennen, die er fotograaf was. Een aantal keren gingen we samen op nieuwsjacht. Dat kon toen nog – nieuws volgen, weten wanneer er wat waarom gebeurt, er op af gaan en daar dan verslag van doen. Het waren mooie tijden, maar die zijn voorbij, nu na Wim ook George dood is en na het Dagblad van het Oosten ook de Twentsche Courant is vertubantiaad is.