Overigens CCCXCI

Een ontmoeting met Stephan Hertmans.

We mochten er even uit, 7 februari 2015, de stad in, ik wou naar het Wilminktheater, want als er iets in Het Roessingh van belang is, dan wel ‘Behoud de Begeerte’, een jaarlijks rondreizend circus van poëzie, proza, zang en muziek. Ik heb er ooit, naar ik meen in Utrecht, Hugo Claus horen voordragen, van wie ik op het Christelijk Lyceum voor de boekenlijst het intrigerende 'De Metsiers' las - meteen een literaire held. ‘Indien elke liefde wortel schieten zou, dan zou ik ze planten in mijn tuin.’

Dat wilde zich wel hechten in de branie van de onzekere jongensborst. Ik wilde in het Wilminktheater naar ‘Behoud de Begeerte’ omdat ik had begrepen dat Ellen Deckwitz en Ingmar Heijtze er zouden voordragen, maar werd gegrepen door een verhaalflard van Stefan Hertmans, naar later bleek uit zijn doorbraakboek ‘Oorlog en terpentijn’. Ik heb dat boek met handtekening na afloop in de theaterfoyer gekocht en ook nog kort met de schrijver gesproken. Tenminste, dat denk ik.

Het hoeft niet waar te zijn, want ik zeverde toen meer dan dat ik sprak en het viel me zwaar te blijven staan, daar mijn linkerbeen er niet aan wenste mee te doen en mijn van zijn functies verbloede linkerarm van lood voelde. Het boek heb in Het Roessingh  gelezen. Wat een geluk, dat ik kón en kán lezen, bofkont die ik ben. Het gaat om het hoofd en om het behoud van begeerte. Ik heb later, weer thuis, veel meer van Hertmans gelezen en gun hem de Constantijn Huygensprijs bijzonder.