Overigens CCCXXXVII

Wellicht heeft het met het wijken van de haargrens te schaften, een proces dat al jaren greep op me heeft, maar ik stem geregeld af op Radio 5. Toch ben ik er ook vrij zeker van dat het met de teloorgang van Radio 1, waar ordinaire recyclingdeejays en linksige modegrilcabaretiers het ooit als nieuwszender bedoelde radiostation naar de kloten jingelen.

De pareltjes vind je op Radio 5. Daar wordt met hart en ziel radio gemaakt, zoals ‘Adres Onbekend’, dat al sinds Anne van Egmond een begrip is, maar ook ‘Goudmijn’, tegenwoordig door Ron Kas gepresenteerd. Radio met liefde gemaakt. Luisteraars stellen vragen en andere luisteraars geven antwoorden. Een beetje het ‘Nachtzuster’-concept van de vrijdagnacht.

Vanmiddag gebeurde het dat ik Moniek Post uit Enschede hoorde bellen. Niet dat ik haar ken, maar toch.  Ze zei op zoek te zijn naar een Italiaans lied, maar wist de titel, noch de tekst, noch  de artiest. Alleen de melodie, die ze la-la-la-de. Dat schoot dus niet op. Maar geloof het of niet, binnen vijf minuten belde een Vlaming die Staf heette honderd procent zeker wist dat het om een song uit de late jaren zeventig of vroege jaren moest gaan. Hij wist ook dat het ‘Scelgo la prima mela’ moest zijn van Angelo Bruanduardi. Moniek Post reageerde vanuit Enschede met ‘O God.’

Alsof ze de betekenis wist: ‘Ik pluk de eerste appel’. Onderwijl bracht het mij terug naar de jaren dat ik mijn eigen discjockey was, met radio's van Philips en Nordmende, cassetterecorders en zelfs een bandrecorder. Ergens in de jaren zeventig was ik weg van en Drupi (die een hit had met 'Piccola e Fragile') en dat was één van de redenen om naar Italië te treinen...