Overigens CCCXIII

Opmaak doet behalve de boter ook de margarine verkopen. Niettemin blijft margarine gewoon margarine. Je kunt er een mooi wikkeltje omheen slaan, er een flitsende campagne tegenaan gooien, een duur bureau inhuren dat met vormen, kleuren en lettertypes goochelt  (en googelt) - het blijft altijd margarine. Ook als je er 'boter' op zet.

In het streven het aantal abonnees te doen toenemen werd in 1985 de bij de KRO gelauwerde Cees Brinkhuizen van de Twentsche Courant als hoofdredacteur aangesteld. Hij nam meteen een peperduur bureau in de arm, naar ik meen ten noorden van Amsterdam. Alles op de kop, met bijlagen, acties, andere letrertypes, meer kleur en fleur. Ook begon hij met identiteitsdiscussies, waarbij de inzet was dat het frisser en fruitiger moest. Na vier jaar ging hij van de ene op de andere dag terug naar Hilversum. Nooit meer iets van gehoord, Vijf jaar nadien werd de Twentsche Courant zaliger nagedachtenis verkocht, armlastiger dan ooit.

In de hedendaagse media (steeds meer en toch steeds minder) is de opmaak belangrijker dan de inhoud. De verkooppraatjes prevaleren boven de inhoudsindex, het gaat om formats, kleurtjes, filmpjes, reclames, verandering om de verandering. Het gaat niet om de lezer of kijker, maar om de verfpotgebruiker en reclamerstrateeg. Brinkhuizen!