Overigens CCCXI

Het was bijna windstil vanavond tussen Bornerbroek en Delden. Ik had nog even met Wim Arkink gebeld, want we zouden nog eens bij Le Primeur wat eten, iets te drinken erbij en een aangename sigaar roken, maar Arkink pakte niet op. Ik fietste naar de plek waar vroeger Het Schaafje was. Daar heb ik in het verleden veel nieuwsgesmoes gehoord waarover niet geschreven mocht worden, maar dat gebeurde dus toch, wat niemand deerde als er geen bronnen werden genoemd.

Het Schaafje is al lang verleden tijd, want geofferd op het altaar van de nieuwrijke landhuisbewoners, die niet van stijl houden, omdat ze prots laten prevaleren. Ik fietste naar Tusveld, waar ik in een Mariakapel mijn rookoffer bracht en terstond een ander wonder geopenbaard zag, want een enorme zwerm spreeuwen nam bezit van het luchtruim voor een staaltje verbluffende acrobatiek met de meest gracieuze gratiën. Maria was met me, het was genade, mijnheer, mevrouw, wat ik u brom.

Naar ik vermoed waren het wel duizend spreeuwen, maar ze stegen en daalden als één vogel. Het was een voorstelling die met huiveringwekkende precisie werd uitgevoerd. Er wordt gesproken over spreeuwenwolken en spreeuwballet. Het is allebei waar. Ik heb het verbluffende schouwspel vaak gezien boven de A1 bij Van der Valk als ik bij RTV Oost was geweest,waar ik eens in de week in een radioforum zat. En nee, ik heb Arkink vanavond niet gemist, maar ga hem bellen.