Overigens CCCI

Bijna nooit zie je een vogel in de lucht / zich bedenken, zwenken, terug.

Van zo'n regel, geschreven door Judith Herzberg, moet je eerst letter voor letter en vervolgens woord voor woord wegen, overwegen en heroverwegen.Het wordt steeds hermetischer, maar met een waaier aan associaties.

Herzberg kreeg in 1997 de P.C. Hooftprijs voor poëzie, maar liet twintig jaar later in Trouw optekenen: 'Ik zou niet kunnen zeggen dat ik het kan. Ik zou het ook niet wíllen kunnen, want dan zou het een maniertje worden als je zou denken: ik weet hoe dat moet. Je probeert altijd weer iets nieuws uit te vinden als je schrijft. Dus je hebt nooit het gevoel dat je het kunt. Ik weet nooit of ik het een volgende keer weer kan.'

En zo is het. Er is slechts één ding van belang: je moet door, door, door, je moet volbregen wat je bent begonnen, zonder scrupules, als een vogel in de lucht, zonder je te bedenken, te zwenken, er is geen weg terug.