Overigens CCXII

Er mist nog een bank aan, zo'n witte of groene bank, waar je niet op gaat zitten, doch waar je je in laat zijgen, maar verder kan ik me bij aangenaam weer geruime tijd met groot genoegen onledig houden in de tuin. Op een stoel bij een tafel met een kop koffie. Een warme junidag  En een boek dat je telkens oppakt en weer neerlegt, omdat je de woorden in een hakfslaap ook wilt proeven, of omdat je aandacht wordt getrokken door een vlinder, twee parende vliegen, een zwik bijen op een bed bloemen die er ook wel zin in hebben.

Zo'n dag, zo zonder mensen, zo zonder plichten en zo zonder zorgen, zo een dag dient gekoesterd en herinnerd - het leven stelt niks voor en alles gaat voorbij, maar wat valt er van te genieten, op een middaguur in de zonovergoten tuin, ook al weet je dat je leeft tot de dood er onverbiddelijk op volgt en dat elke hof (zo noemden mijn grootouders wat ik nu een tuin noem) ooit een Gethsemane zal blijken te zijn. Laat me in dat uur dan een bank hebben, zo'n witte of groene, waar je niet op gaat zitten, doch waar je je in laat zijgen.