Overigens CCLXXXIX

Martine Bijl, Dries van Agt, Adrie Schippers. Alle drie dezer dagen getroffen door een hersenbloeding. Het is in de mode. Doe je eigenlijk nog wel mee in het leven zonder een hersenbloeding? Het is een beetje sbeu, dunkt me, als je er niet over mee kunt praten. Ik heb ze alle drie gesproken, jaren geleden toen we nog jong waren, de dagen druk en de nachten ook, want je moet er elke seconde genieten. 

Van de hersenbloeding van Bijl hoorde ik in Het Roessingh en ik hoopte even dat we kamergenoten zouden worden, hoewel, ik moest beter weten, want revalidatiecentra zijn geen gemengde bedrijven, dat wil zeggen: je hebt vrouwtjes- en mannetjesbedrijven. Ik hoorde wel dat ze over haar ziekte ging schrijven, dat het boekje is er nu is, en nee, ik heb het nog niet gelezen. En nu is ze overleden, ook dat nog.

Van Agt werd onlangs getroffen en ik las dat hij dezelfde verschijnselen heeft als ik. Hij kampt met uitvalverschijnselen in de linkerhelft van zijn lichaam. Dat ken ik wel. Ik ben zo mank als Nelis, die over de jodeljongen zong, maar mijn favoriete Nelis is het bekendst van zijn begrafenis, want zijn vrienden lieten de kist met zijn stoffelijk overschot na een neut onderweg onder het biljart in het café staan.

Over het overlijden van Adrie Schippers kan ik niets zeggen, ik hoorde het van de week. Een hersenbloeding, Een week later gevonden. Na het eindexamen gingen Adrie en ik een rondje IJsselmeer fietsen, met een tansistortje onder de snelbinders, om des middags naar RadioTour de France te luisteren. Na die tocht verloren we het contact, al kwam ik hem nog soms tegen adjunct-directeur van de Bibliotheek. Hij was ongelukkig.