Overigens CCLXXXIII

Dit is de tijd van de geuren en de kleuren, de tijd van bloemen en beesten. Alles wat leeft neukt zich in de voorzomer verspringend, versappend of verstuivend naar het in stand houden van de soort. De bloemetjes en de bijtjes. Een orgie gericht op de voortplanting, dat de soort in stand blijft, gedreven door innerlijke drift.

Zolang ik me kan heugen ben ik meer van de oorzaak dan van het gevolg. Wel het zaad van de daad, maar niet het jong van de gong. De mens is de enige soort waarvan ik denk dat het niet zo verkeerd zou zijn als het een keer ophoudt. Mooi wes, aju. We zijn trouwens lekker op weg. En na ons komt er ergens weer iets nieuws.

Alle dieren sterven ooit uit, wij ook. Niks mis mee. Al dat geremieer over de kringloop.  Wees nou eens blij dat dinosaurussen zijn uitgestorven. Daarom kan ik nu genieten van de bij op de bloem in mijn tuin, van de familie mees in de haag. Van het grote verband. En vanmorgen nog van een veld vol paardenbloem en klaproos.