Overigens CCLXII

Rob van Essen heeft vanavond de Libris Literatuurprijs gewonnen. Ik vind dat verrassend, maar dat zegt niks, want ik ben geen kenner van prijzen, of het moet de prijs van een fles bokbier zijn of een glas korenwijn. Dat ik boeken Van Essen lees is veel gezegd omdat er slechts twee waren. Ik wil het prijswinnende nu ook lezen.

Mijn fascinatie voor Van Essen komt voort uit de wetenschap dat hij een halve Tukker is, of driekwart, zeker als je in Twente naar de middelbare school gaat, je in Twente je eerste verkering krijgt in de veronderstelling dat die eeuwig is, wat echt zo blijkt te zijn, waarbij eeuwig tot de volgende eeuwige liefde duurt, en dat is lang zat.

En dan ook nog opgroeit in de gemeenschap der heiligen, met de belofte van een koninkrijk van een hemelse vader die er nooit is  én een aardse vader hebt die aanzeggend predikant is, dan heb je dus géén vader. Drie keer woonde het gezin Van Essen in Rijssen, het stadje van Doemrampo en Belcampo, en drie keer ging het weg.

Niets is voor de eeuwigheid, alles voor het ogenblik. Van Essen heeft zijn ouders als kind geadoreerd, als jongeling teleurgesteld en zit nu in de fase van de verzorging van het voorgeslacht, oude mensen met wijkende geheugens en verdampende gedachten, en behoort als zovelen bij de Bijbelclub voor Ongelovigen - wij weten niks.