Overigens CCXLII

In het zuiden is de vraag of de oleander het overleeft. Soms lig ik hele dagen op bed. Dan kun je boeken lezen en over alle dingen denkbaar je hersenen laten kraken. De treurigheid van het bestaan zin geven. Dat kan het beste met gedichten en gedachten. Ik las 'Of de oleander overleeft' van Stefan Popa, literatuur over letteren.

Vanmiddag vond ik me te bed op de intensive care. In een gedicht onder die titel beschrijft Menno Wigman een bijna-dood-zijn. In mijn geval de vierde verdieping van het ZGT dat Twenteborg heet. Het was de tweede helft van de novembermaand: 'Twee weken in mijn eigen graf gekeken / zo diep dat ik het haast begeven had.'

Vervolgend: 'Mijn hart was op, mijn borstkas stond op breken, ik vocht verward, verweesd en afgemat / een nietig schaakstuk uit de Rubáiyát,' Dat heb ik vanmiddag op bed gelezen. Laat ons overdag meer lezen en denken. Dan heb je des nachts tijd om te werken, wetend van 'Of de oleander overleeft' van Popa en 'Intensive caré' van Wigman.