Overigens CCXLI

Een keer of vijf ben ik in Parijs geweest, maar in de Notre-Dame slechts één keer. Dat moet voor 1989 zijn geweest, want ik was er in gezelschap van de vrouw met wie ik in dat jaar de relatie verbrak. Ik heb met mijn huidige geliefde ook in Parijs vertoefd, maar niet in de Notre-Dame. Eén keer gezien, nooit meer geweest.

Ik vind het jammerlijk dat de kathedraal op het Île de la Cité voor een groot deel is uitgebrand, erger dan het uitbranden van die relatie, de ene Dame is nu eenmaal meer Notre dan de andere, maar er zijn in andere steden kerken  waar ik meer mee heb, in Berlijn, in Dresden, in Cordoba, in Moskou en in Soerabaja.

Naar ik hoop zijn de relikwieën van Jezus (een type waarvan het bij Notre-Dame wemelt) van de vlammen gered. Dat geldt ook de beeldende kunst in de kathedraal, waarvan ik op de radio hoorde dat het er al eeuwen staat of hangt, want de gerationaliseerde brandschatting ten tijde der Franse Revolutie heeft overleefd.

Vrijheid, gelijkheid en broederschap. Tafelen van de Rede, maar de ene rede is de andere niet en de ene vrouw niet de andere.