Overigens CCXXXIV
Vanavond belde ik even met een politicus en die vertelde me, min of meer in een tussenzin, dat Jan van Kooy vandaag is overleden. Jan van Kooij was mijn eerste leermeester in het journalistieke metier. Ik kwam vers van de middelbare school als leerling op de redactie, want zag geen meerwaarde in de School voor de Journalistiek. Nog niet trouwens. Op 31 juli 1977 liep ik voor de laatste keer mijn krantenwijk, op 1 augustus meldde ik me ter redactie in de Grotestraat-Noord. Jan van Kooij was er chef, verder zaten daar René Aveskamp, Jaap Franke, Albert Holterman en Erwin Gevers, plus Ger de Vries, die de gewesten Vriezenveen en Den Ham bestierde.
Van Kooij ging zitten strepen in de verhalen die ik - toen ik de burgerlijke stand en de politieberichten onder de knie had - uit de typemachine rammelde. Met de meeste zijner correcties was ik het oneens, ik ging gaandeweg vaker met hem in discussie, maar heb stiekem toch van hem geleerd. De basale vaardigheden, het journalistieke handwerk. En een heel aardige wat vormelijke man. Zijn echtgenote Mary en hij hielden ongeregeld pianorecitals bij hen thuis aan de Richard Holstraat. En met Aveskamp, Holterman en mij tenniste hij eens in de week in de Schelfhorst.
Na drie jaar, ik was inmiddels de leerling-status ontstegen, ging ik naar de concurrerende krant, die volgens rechtbankverslaggever Willem Nusmeijer, veel minder abonnees had, maar veel meer nieuws. Uiteindelijk zouden beide kranten in 1995 fuseren, wat voor mij de reden was per direct ontslag te nemen en zonder geld of goed de Roskam te beginnen.
Jan van Kooij kwam ik wel'es tegen, niet vaak, want hij prefereerde de herensociëteit boven het nachtelijke caféleven. Hij was Rotary, ik was Botervat. Concertzaal versus Bokkesprong. Hij at wortels, ik rookte sigaren. Niettemin was er als we mekaar troffen altijd een gesprek. Wederzijds respect van de leermeester en de leerling. De laatste keer was vier jaar geleden, april 2015, in het Scheepvaarthuis waar ik, net terug uit Het Roessingh een loopstok kocht en hij een rekje. Ik had een hersenbloeding gehad, hij had Parkinson en was vergeetachtig, wist hij zeker.