Overigens CCVII

Afgelopen weekend zag ik de maan kapot en ik miste haar heelheid. Gesteld voor de keuze of de maan een hij of een zij is kies ik voor een zij. Ik kan dat niet beredeneren. En gesteld voor de keuze of de maan uit de ruimte komt om onze getijden en daardoor onze levens mogelijk te maken of ontstaan is door een uitbarsting uit de aarde (beide theorieën bestaan) kies ik voor de tweede, een enorme ruimtelijke ejaculatie. 

Afgelopen zaterdag was ik bij Harry van de Piep'n aangeland en het was al zondag toen ik huiswaarts fietste. Mijn ogen tastten de hemel af en ik wist meteen wat eraan mankeerde: de maan was kapot. Er waren, simplistisch gezegd, dunne langwerpige driehoeken uitgesneden. Nou weet ik dat er recent Chinezen op de maan waren en nou weet ik ook die gek zijjn op Giethoorn en Kaas, maar dit was toch net tè.

En van zondag op maandag was de maan verder aangetast, alslof ze werd aangevreten. En gisteren was de maan weg. Opgevreten. Uitgeweken. Uit het firmament verwijderd. Ik sliep slecht. Een geliefde op de loop, een muze onzichtbaar geworden.  De dagen lengen, de zon gaat feller schijnen, maar ik beperk me als kind van de nacht tot het speur naar de donkerte en hoop op het wonder, want mis Miss Maan.