Overigens CLXXX

'God, wat is het toch mooi om burgemeester van Oldenzaal te zijn.' Het kwam uit het diepst van zijn hart toen Patrick Welman besloot er maandag 28 januari geen moordkuil van te maken. Misschien floepte het er ook gewoon uit. Wellicht wilde hij het al vaker zeggen, maar hield hij zich altijd in, vanwege een gevoel van gêne, gebrek aan durf, want wat zouden de mensen wel niet denken. Wat verbeeldde die Welman zich. De oer-Twentse burgemeester keek de kat uit de boom.

En toen zei hij het zomaar ineens. En begrijpelijk, want het is inderdaad wat hij altijd al wilde, meer nog, want Patrick wilde vooral worden wat zijn vader was, wethouder van Glanerbrug, en als het even kon van Enschede, als hij erg veel geluk zou hebben. Hij legde de weg van de meeste CDA-toppers af: folders bezorgen, in een werkgroep gaan zitten, je op een lijst laten zetten en de gemeenteraad inrollen en fractievoorzitter worden. En uiteindelijk in de voetsporen van zijn vader: wethouder van Enschede, met dank aan de wijntjes van Myra Koomen die de loper uitlegden.

Zijn vader was wegens een broze gezondheid niet bijj de installatie in Oldenzaal, zijn moeder wel en zij hoorde haar geketende zoon zeggen: 'Mama, hier stoa'k dan.' Het klonk als een Twents kind voor het eerst fietst: 'Mama, kiek, met losse handen.' Als raadslid was Welman niet de beste. als wethouder waren er betere (eerst Van Hees, later Eerenberg), maar als burgemeester ziet het er geweldig uit voor de voormalige terreinknecht van de Universiteit Twente. En ook God zal genieten.