Overigens CLXXVII

Schrijven aan je genezing. Het is de beste therapie, althans voor mij. In een revalidatiecentrum werken veel mensen en die hebben in januari natuurlijk ook recht op een nieuwjaartoespraak van de baas. De algemeen directeur heette Wind en ik moet zeggen dat hij zijn naam eer aan deed. 

Ik had me die dinsdag in de kantine annex eetkamer annex bezoekersruimte netjes aan een tafeltje gezet, met een stuk papier en een pen. Vervolgens heb ik er naar goed gebruik een verslag van geschreven en dat des avonds doorgebeld naar de Roskam. Het kwam één op één in de krant.

Het was namelijk gewoon nieuws, vond ik. Bezuinigingen waren nodig. Iets met een broekriem en iets met een cao. Minder handen aan het bed. En dan ook nog iets met rechtsposities en samen de schouders eronder. Moeilijke tijden, maar toch vooruit met de geit, en een gelukkig nieuwjaar.

De receptie was op dinsdag het verslag  stond die vrijdag erop in de krant. En ik kwam erachter dat de Roskam in het revalidatiecentrum wordt gespeld. De afdeling Voorlichting wilde me me diezelfde dag nog even spreken. Ik had tussen de therapieën door wel een kop koffie tijd voor haar.

Het ging om twee dingen: ik had moeten melden dat ik notities maakte en ik had het verhaal beter even kunnen laten lezen voor publicatie zodat fouten hadden kunnen voorkomen. Welke fouten? Nou, het belangrijkste was dat het Roessingh is en niet Het Roessingh. Ja, kunt wel lachen daar.