Overigens CLXXVI

Als werk geen maatplicht is maar aandrift levert het meer op dan loon. En dan kun je het ook niet laten. Het is een onstuitbare drang om te weten (vragen) en te vertellen (schrijven).

Het is een bij de geboorte meegekregen afwijking. Al tijdens de jaren van het voortgezet onderwijs maakt ik mijn eigen krant: overal met de neus vooraan, iedereen vragen stellen, schrijven, stencillen en bezorgen. Ik hield redactie in stationsrestauraties. Mijn ouders dachten dat ik in de schoolbanken zat, mijn leraren dachten dat ik thuis ziek te bed lag, Toen het uitkwam (de leraar Duits die Bergsma heette belde mijn ouders met de vraag hoe ernstig mijn aandoening was) moest ik met mijn vader naar rector Zweistra (die zei dat ik beter subiet  van school kon gaan om groentenboer worden, dát zei hij: groentenboer). Ik bracht te berde dat ik voor alle talen, aardrijkskunde én geschiedenis op een acht stond en dat ik al die exacte vakken niet nodig had voor mij  toekomstige baan bij een krant. Want dat wou ik: vertellen, combineren, schrijven. Niks groentenboer, want nieuwsboer, dat wilde ik. Vanwege drie onvoldoendes (wiskunde, scheikunde en natuurkunde) bleef ik dat jaar zitten. Een paar jaar later slaagde ik met bijna allemaal achten, want er zat ook een negen bij, maart het allerbelangrijkste: ik had ook al een baan, want een betrekking als leerling-journalist.