Overigens CXXIV

Het kortste gedicht over sneeuw dat ik ken is misschien wel gemaakt door Mischa de Vreede. Ik ken het ook omdat het zo kort is. Alleszeggend weinigwoordend. Het valt door kracht en keuze makkelijk te onthouden en beklijft. Zij dichtte:

alles wat waar is is anders geworden

wie ben ik nog?

Het is een wintervraag. Als de wereld wit is, ligt de wereld weer open en kan alles opnieuw beginnen. Vier jaar geleden lag er ook sneeuw op de takken van de bomen. En er lag sneeuw in de goten van mijn hoofd.  In die sneeuw zocht ik naar woorden. Sommige waren bevroren en andere woeien uit-één. De meeste waren er nog, zij het bedekt, want in een sneeuwstorm bedolven.

Ook bij Bernlef is er sneeuw. De sneeuw na een auto-ongeluk en de sneeuw van de hersenschimmen.  Er blijft ons steeds minder over. Alles wordt sneeuw. Vlak voor zijn dood zei Bernlef in een gesprek met Marjoleine de Vos van NRC Handelsblad:

Geef me een boek

en ik maak het dunner