Overigens CLXVIII

Je onthoudt het toch, ook al weet je er niets meer van. De herinnering is een curieus verschijnsel. Zo weet ik precies dat van een oom van mijn vader in de Weitemanslanden werd gezegd 'dat ut mangs kwiet was'  Dan wist hij niet of de koeien binnen of buiten waren. En gokte hij, bijvoorbeeld: 'De beeste zeent op stal, woer zolt ze aans mun wjean?' En dan liepen die koeien gewoon in de wei. Even later deelde hij, na de koffie van zijn scholteltje te hebben geslobberd, langs zijn neus weg mee het land op te gaan om: 'De koein möt mölkn wödn.'

Het geheugen is een vreemd fenomeen. We hebben het om te kunnen herinneren waar de koeien zijn, maar soms gaat dat mis. Berend Hospers wist soms ook zelf niet of hij nou bij de kachel zat of bij de koeien. Op het laatst van zijn leven liep hij des nachts sigaartje rokend door de landen van de Weiteman (hij wist tot het laatst net zo veel van oplichtende sterren als van druisdrachtige koeien) en dommelde hij in de middag in het voorhuis weg omdat zijn brein rust nodig had. Soms weet ik het niet, maar vaker dan dat herken ik de herinnering.