Overigens CLXV

Daar waar het water is...daar denk ik altijd aan de vrouw die niets meer wist anders dan daar waar het water is. Als ik haar bij het ontbijt vroeg of ze goed had geslapen zei ze het, als ik tussen de middag bij de lunch vroeg waar ze die ochtend therapie had gehad zei ze het weer en als ik des avonds bij hetwarm eten informeerde of ze zin had om met mij een kopje koffie in het restaurant te drinken zei ze het opnieuw. Daar waar het water is. Soms herhaalde ze het lachuilend: 'Daar waar het water is.'

Ik kwam via via, noem het beroepsdeformatie in het revalidatiecentrum achter dat haar man zaliger en zij een tuincentrum hadden uitgebaat. Ik bestudeerde het gezicht van de vrouw die naar mijn inschatting een jaar of zeventig moest zijn en een zweem van de schoonheid van ooit toonde in haar gezicht. Nooit heb ik haar gelukkiger gezien dan toen ik 13 januari 2015 vroeg waar ze als ze naar toe zou willen als ze voldoende hersteld was. Precies, ze zei traanlachend: 'Daar waar het water is.'