Overigens CXXXII

Een nieuw huis. Je krijgt er steeds weer een. Het eerste huis was het huis van de verlossing, met een tang. Het tweede huis was het huis met de kolenkachel waaromheen ik speelde. Het derde huis was het huis met de kruipruimte die vol aardappelen lag en waar weckflessen met groenten en vruchten stonden. Dat was ook het huis waarvan ik nog geuren nog ruikbaar meen te herkennen en mijn tienerjongenskamer met een bandrecorder, een radio (Nordmende) een cassetterecorder en een wirwar aan snoeren, pluggen en geluidsboxen. 

En later een huis van en voor mezelf. Als ik mijn ogen sluit, zie ik kamers met veel schilderijen en nog veel meer boeken, wanden vol. Als ik mijn ogen open, zie ik de restanten die we herinneringen noemen. Ik ben een bezoeker in mijn eigen leven en zie het meest als ik de ogen dichtknijp.

Je krijgt steeds weer een nieuw huis, maar het mooiste huis is ,vermoed ik, de zweem van een huis dat alle andere omvat, een huis dat je leven is.