Overigens LXXVII
Geen betere premiers dan dode premiers. Daar wil ik het over hebben. En over mijn mening dat het gesprek interessanter is dan de mening.
Bij het verscheiden vandaag van Wim Kok was ook hij de beste minister-president die we ooit hebben gehad. Dat waren trouwens zijn partij- en ambtgenoten Willem Drees en Joop den Uyl trouwens ook toen ze net overleden waren. Van die drie is in mijn perceptie Den Uyl favoriet, maar dat ligt meer aan mijn jeugdsentiment dan aan zijn vaardigheid. En aan mijn overtuiging dat vadertje Drees en ome Joop er, denk ik, niet over gepeinsd zouden hebben zich voor veel geld een commissariaat van een bankbovenbende te laten aanleunen.
In het heldere denken zie ik nog steeds het silhouet van Joop den Uyl. Bij een bezoek aan Twente heb ik hem voor een mudvolle zaal van De Hagen geïnterviewd, in een zaal vol 'gastarbeiders' voor wie hij God was. Ook zijn tijdgenoten Van Agt en Lubbers heb ik geïnterviewd (Van Agt nota bene in diens dientauto na een verkiezingsbezoek aan Nijverdal), maar Den Uyl staat me het meest bij doordat hij zei meningen genoeg te hebben, maar het gesprek 'veel intessanter' te vinden dan welke mening dan ook. Het zal zijn zwakte zijn geweest, want hij heeft weinig bereikt, minder dan zijn tijdgenoten en opvolgers Dries van Agt en ook al overleden Ruud Lubbers, die wielrennen respectievelijk schuinmarcheren belangrijker vonden dan idealen nastreven, en die het 'vak' nota bene leerden in het eerste (en enige) kabinet Den Uyl.
De beste premier van Nederland is trouwens Pieter Cort van der Linden, een liberaal die in het tweede decennium een minderheidskabinet aanvoerde van links en rechts teneinde het autonoom denken te bevorderen, het politieke gesprek te voeren en impasses te doorbreken. Er kwam honderd jaar geleden een einde aan, waarna het pappen en nathouden een eeuw zou sudderen. Laat daar het gesprek over gaan, is mijn mening, maar ik sta open voor een interessant gesprek over afschaffing van provincie, waterschap en de Eerste Kamer.
devorderen