Budgetbegeleiding in Almelo stopt uit frustratie en tegenwerking
Almelo - Uit frustratie en de zoveelste teleurstelling stopt de Stichting Budgetbegeleiding in Almelo met haar activiteiten die onder de noemer van 'Een Knipoog' werden ontplooid. Het bestuur van de stichting heeft dit aan SP-wethouder Cornelissen van Sociale Zaken laten weten. Van de wethouder wordt gezegd dat hij te afwachtend is. Hij zou op cruciale momenten de hakken in het zand zetten, ook wat betreft de vergoeding van de onkosten van de stichting, die circa vijftien mille bedragen. Meermalen is hem verzocht om betaling.
De vijftien medewerkers van de stichting reageerden geëmotioneerd toen ze deze week werden ingelicht over de ontmanteling van de Stichting Budgetbegeleiding. De stichting werkte de voorbije veertien maanden overigens uitsluitend met vrijwilligers en ook de bestuursleden ontvingen geen vergoeding. Er zouden veel inwoners van Almelo zijn geholpen met financiële zaken, zoals geldbesteding, advisering, administatie, belastingaangiften, toeslagen en verwijzing. Vorig jaar waren er bijna drieduizend contacten. Er was voor de continuïteit en levensvatbaarheid zoals gezegd circa vijftienduizend euro nodig, vooral kosten van ingehuurde expertise. De meeste hulpvragers hebben namelijk onvoldoende middelen om kostendekkend voor de dienstverlening te betalen en de huidige inkomsten uit giften en donaties zijn volgens penningmeester Mes van de stichting onvoldoende voor een verantwoord voortbestaan van de stichting.
Een nieuwe laagdrempelige opzet van schulddienstverlening in Almelo is volgens Mes nu in de kiem gesmoord. 'We zijn een jaar lang in gesprek geweest, met de wethouder en met betrokken organisaties als ZorgAccent, Stadsbank, Schuldhulpmatje en Scoop, om schotten weg te halen, mensen wegwijs te maken in de doolhoven van de bureaucratie, wegen te wijzen en de meest urgente noden te lenigen - dat was de bedoeling, mensen die het nodig hebbben te sterken en te helpen, en de organisatieschotten en instellingsmuren te slopen.'
De stichting zou genekt zijn doordat gevestigde instituties, voorop de welzijnsstichting Scoop, van meet af aan obstructief bezig waren, voortdurend op de rem trapten, teneinde hun eigen afgepaalde deelterein en de daarbij behoremde subsidie te beschermen.
Na veertien maanden van overleg is het nu einde oefening. 'Waar degenen die daadwerkelijk met cliënten werken elkaar steeds makkelijker lijken te vinden, ziet de stichting bij sommige partijen pure bestuurlijke onwil om aan een open samenwerking deel te nemen.' Desgevraagd word Scoop als kwade genius gezien en zou directeur Engless alle initatieven van de gezamenlijkheid hebben getorpedeerd. Cornelissen en zijn ambtenaren zouden aan de leiband van Engless lopen. 'Je vraagt je inderdaad soms of wie er wethouder is, hij of zij.'