Twentse sociaal-democraat-van-de-straat Wieldraaijer overleden
Almelo/Enschede - In zijn woning te Enschede is de politicus Wieldraaijer overleden, op 89-jarige leeftijd. Hij was onder veel meer vier jaar wethouder van Almelo, na elf jaar voor de PvdA in de Tweede Kamer zitting te hebben gehad. Wieldraaijer, geboortig in het hart van Twente, waar het Borne heet, was een sociaal-democraat in de oorspronkelijke betekenis van dit woord, beter gezegd: in zijn diepste betekenis: volksverheffer. Onlangs werd hij, in het kader van zijn bezoek aan de Herman Höften Lezing van staatssecretaris Bussemaker in Almelo, op deze site een sociaal-democraat-van-de-straat genoemd. Dat was wat hij was, een volksvertenwoordiger van de straat.
In de Tweede Kamer ging Wieldraaijer, na een modelloopbaan in de textielindustrie en de vakbeweging, in 1963 richting 's lands vergaderzaal, als afgevaardigde namens de Partij van de Arbeid, in de Tweede Kamer over Sociale Zaken, Defensie en (jawel) Twentse Aangelegenheden. Hij maakte als kind van de heffe des volks ook nog deel uit van het Europees Parlement, werd in 1974 wethouder der gemeente Almelo en in 1978 volgde zijn benoeming tot burgemeester van de toenmalige gemeente Avereest, in 1818 ontsproten aan Ommen en in 2000 opgegaan in Hardenberg.
In zijn woonplaats Enschede bleef Wieldraaijer partijman, als lid van de rode familie volhardde hij - soms tegen heug en meug, maar immer uit aandrift - in het bezoeken van kerngroepen, discussiefora, vergaderingen en zich inzetten, onder meer als lid van de Seniorenraad in Enschede.
Wieldraaijer was meer SDAP dan PvdA, meer volksvolger dan partijtijger. Hij verliet de Tweede Kamer aan de vooravond van het kabinet Den Uyl en was eerder tien keer rood dan één keer tien over rood. De onder het mom van vernieuwing gepresenteerde revolte lag hem wat minder, daarvoor was hij te beleefd, opvoeder vóór afpakker. Ook als wethouder van Almelo (waar hij de neergang van de textiel in al zijn hardheid meemaakte) lichtte Wieldraaijer de hielen voor de nieuwe wind uit de linkse hoek echt ging waaien, gepersonifieerd door wethouders als De Vogel van Stadsvernieuwing en Stuivenberg van Welzijnsinstituties. In de gemeente Avereest was hij een burgemeester uit het boekje, met een redelijk hoog Rien van Nunen-gehalte. De tijd haalde hem in, maar de tijden hebben behalve dat ze veranderen de eigenschap dat de toekomst soms aan vroeger is.
In een interview voor de Roskam, begin deze eeuw in Berlijn te Enschede, na een bijeenkomt waar Bussemaker ook sprak, ging het, getuige een bewaarde sigarendoos annex notitieblok, over zijn politieke leven in het teken van de verheffing van de getourmenteerde arbeider, het in een kansarm milieu geboren kind en de volkeren die worden geteisterd door armoe en/of oorlog.