BBQ
De mens is een omnivoor: de rudimentair aanwezige hoektandjes wijzen op het verscheuren van een buitgemaakte prooi. Dat we ook wortels naar binnen schuiven is te zien aan onze maalkiezen. Kortom, we waren en zijn verzamelaars van tenminste een paar schijven uit het totaal van vijf. De vleeskeuze is evenwel niet onomstreden. De gedachte dat zo’n miljoen boerderijdieren dagelijks een enkeltje slachthuis ondergaan is immers lastig te verteren. Niettemin eten wij bij de obligate groenten en een paar aardappelen ook een stukje vlees. Om het bezwaarde gemoed te sussen is dat vrijwel altijd scharrelvlees. Aldus zien wij voor ons geestesoog dieren, die zich ip woeste gronden bevinden en desgewenst in modder of tussen het klaver wentelen. Het gezamenlijke vervoer in een truck richting einde zien ze wellicht als een gezellig uitje. Aanvankelijk dan.
De kennis die afgelopen zaterdagavond zijn verjaardag vierde, had bedacht om een barbecue te organiseren. De zon scheen en bleef dat volgens de verwachting voorlopig zo doen, dus zaten wij met zijn familie en een enkele kennis naast een kennelijk bij de klussenboer gescoorde bak met rooster, waarin briketten lagen te gloeien. Lappen vlees in diverse vormen en uitvoeringen gingen op dat rooster.
De eega vertrouwde het garen van het vlees niet en knabbelde op een enkele olijf en smeerde de karig aanwezige tapenade op een toastje. Ik daarentegen kreeg dankzij de geregelde aanvoer van varkens- en runderonderdelen een nauwelijks te verteren hoeveelheid vlees. Dat komt ervan als je een kennis niet voor het hoofd wil stoten en daarbij moeizaam “neen!” kan zeggen.
Eerlijk gezegd levert een dergelijke maaltijd een soort van Russisch roulette op: het aangebodene is of zwartgeblakerd of tamelijk rauw – en doorgaans zijn deze eigenschappen in één stuk vlees verenigd. De buitenkant is verbrand en de binnenkant heeft de textuur zoals deze bij de aanschaf van het vlees had. Niet alleen door de zon maar ook vanwege het risico dat ik behept raakte met op hol geraakte ingewanden en daardoor mogelijk een gedwongen ziekenhuisopname deed het zweet van mijn gelaat parelen.
Gelukkig is het goed gegaan. Al heb ik ons toilet langdurig bezet gehouden.
TEKSR: Erik ENDLICH