Pannetje  

We hebben allemaal wel iets met bepaalde artikelen: zo word ik bijzonder blij van doosjes. Vooral als ze voorzien zijn van een vakverdeling. Daar, waar deze in de aanbieding zijn staar ik vergenoegd naar het aangeboden assortiment. Dat komt omdat ik zowel schroeven en dergelijke hardware van gering formaat als kunstaas, bedoeld om de roofvis te verleiden, overzichtelijk wens te bewaren. Het liefst met een doorzichtig deksel, opdat ik terstond zie aan welk voorwerp ik dan behoefte heb.

De eega heeft dat met pannen. Toegegeven, het heeft iets rolbevestigend, maar zij mag nu eenmaal graag koken en dat gaat niet zonder  pannen. Inmiddels puilen de keukenkasten uit van die van kloeke handvatten voorziene bakhulpmiddelen – maar nog is het niet genoeg. Zij wilde een bepaalde pan van 32 cm doorsnee om weetikveel in klaar te kunnen maken. Grootgutters en de Zweedse inboedelboer hadden weliswaar iets van die maat in voorraad, maar het aangebodene voldeed volgens mijn vrouw niet aan de hoge standaard die zij inmiddels aan het pangebeuren hecht.

Vandaar dat zij het internet afstruinde op zoek naar de ideale tweeëndertiger. Die trof zij op een site die ongeveer dezelfde naam heeft als de grootste rivier van Zuid-Amerika. Gezwind werd het artikel verzonden en aangeboden, waarna de wederhelft koortsachtig de verpakking kapot scheurde. Wat overbleef was een pan. Althans: een pannetje. Weliswaar net iets te groot voor een poppenhuis – maar veel scheelde het niet. De rolmaat werd en bijgehaald en ziedaar: 19 centimeter. Ik zei vervolgens net iets te verontwaardigd dat we genaaid waren en dat ik er werk van zou maken.  Dat vond mijn partner prima.

Het werd een drama. Het nummer voor klachten bleek een telefonisch doolhof van wachten, doorverbinden, irritante liftmuziek en andermaal het drama van het kutpannetje vertellen en: opnieuw in de wacht. Dan bleek het door de eega gewenste formaat niet voorradig te zijn. Daarop wilde ik schadevergoeding. Dat was een andere afdeling.

Enfin, ik zal u er niet langer mee vermoeien – het wordt mij reeds zelf zwaar te moede – maar wij kregen de helft van die pan vergoed.

Nu bakken wij er een eitje in. Eén.  Voor als iemand van ons elders is.

Erik Endlich