Bomen over cafe 't Hookhoes, Greshofff en een pil van van Pier

Leo Vroman, de menigvuldig begenadigde eenvouddichter, en Jan Greshoff, de wat koortsachtiger schrijvende verslaggever/journalist, vormden een machtig duo. Dat komt nog maar weinig voor. Alles is nu een muisklik lang. Helder denken is uit. Mooi formuleren ook. Ik kan me nog een nacht in café 't Hookhoes herinneren dat ik met Coen Heldeweg over Greshoff en Vroman wijze delibereerde, met een fles whisky op tafel. En sigaren van La Paz, dat kon toen nog...

Later hebben we nog eens de brieven van die twee besproken, op hilarische wijze. Dat brievenboek trof ik vanavond op een hele oude boekenplank weer aan. De titel is 'Brieven over en weer' en Querido gaf het uit, in 1977. Ik las er een paar uren in. Het mooiste gedicht van Vroman duurt vier woorden: 'Soms is liefde eeuwig'. Ach, Tineke. En een van de fraaiste quotes van Greshoff is nog steeds:' 'Al is het dagblad nog zo snel, de waarheid achterhaalt het wel.'

't Hookhoesl is alweeer jaren gesloten, de politieke cafes grijpen niet meer plaats,  zo gaat dat en zo moet dat ook. gaan, want niets is voor eeuwig, alles is in een fllits oprisping, met soms de herimnnering van  een vallende ster. Ik ga zo metreen met dat te bed met dat boek brievenboek te bed En dan wacht me ook nog het boek van kunstenaar Pier van Dijjk, dat ik afgelopen zondag kreeg bij gelegenheid van Pier's magnum opus. Lang leve de letteren en de kunsten.