Jan Cremer, een afscheid

Jan Cremer is dood,. Hij bleek uiteindelijk sterfelijk als elk mensenkind sterfelijk. Ik heb hem  een paar keer aan het werk gezien, in het Balengebouw te Enschede, toen hij daar een tempelmuseum wilde stichten, wat door gelgebrek aan kennis, een overdosis bravoure  en niet te vergeten treurige gemeentelijke onkunde  in een mist van onkunde oploste en ook bij het schilderen van een in de kantine van RTV Oost. Cremer zou eeuwig leven in vette verfcontrasten.

Cremer overleed zou tot 2040 leven te schilderen schilderen,had het zich voorgenomen,  maar zette eerder dan gedacht een punt,op  84-jarige leeftijf.  In een kemnisgeving wordt hem, lees ik, dat'de rebelse vriend' een behouden vaart' wordt toegewenst. Opdat  het in een ander universum voort kan gaan. We hebben de schilderijen nog En de herinneringen. Ik lees in de advertentie over wat blijft:

Goudgele korenvelden

waar de warme wind

zacht overheen strijkt

omgeploegde akkers

met daarboven een

tranaparant gepenseelde lucht

waar aan de einder

de bloedrode zon neerdaalt

met haar laatatse gloed

de zwarte voren drassige klei

toeedekt voor de nacht