VRIJ 71

Pieter in Hengelo...Ik herkende hem meteen, al moest er wel enig stof van de herinnering worden afgeklopt om oude glans te herkennen. Het verging hem ook zo, zei hij. We troffen elkaar op de vernieuwde Brink in Hengelo, de stad die Almelo en Enschede bijeen houdt. We troffen elkaar op het Marktplein, dat al vele grootscheepse pogingen tot modernisering heeft ondergaan, zonder dat het ooit ergens toe leidde. De ene vaalt werd de andere. Een paar bomen, wat keien, een goot met stilstaand water, in niets de dartele dame, in alles een dorp.

Hengelo ademt in alles een traditie van kunst en beschaving afgewisseld met periodes van strijd. Altijd weer. En van cultuur, met veel ruimte voor kunst in de openbare ruimte. Het was ook de aanleiding voor mijn aanwezigheid' een plechtigheid op het oude kerkhof. Ik dacht, is hij het nou of niet, die man met lange grijze krullenbaard? En op het plein zag ik Pieter, een geboren activist, en hij zag mij. Herinneringen aan jaren van actie en reactie. 

Ik kwam hem in de jaren tachtig geregeld tegen als hij weer eens de wereld verbeterde. Pieter zat in tal van werkgroepen, actiegroepen, varierend van Amnesty International, het gebroken geweertje en exercities om kruisraketten uit te bannen en brieven te schrijven aan brute regimes in heel-verweglanden.