VRIJ 46

Soms zie ik mezelf weglopen in de richting van water. Ik ben jong nog en en ik loop nog zoals ik ooit alle dagen liep. Soms zie ik mezelf in een korte broek en een blouse. Op een ander moment loop ik op het strand van wat Veluwezoom is naar de zee, nou ja, een meer eigenlijk, het IJsselmeer, ergens in de buurt van Elburg.

Als ik aan een zee denk is het de Waddenzee. En ook daar zie ik, nog steeds, vooral als ik mijn ogen sluit, de rug van de  jongen die ik was, toen en daar, lang geleden, met mijn ouders en  mijn broer, op Terschelling, waar we (mijn vader, moeder, broer en ik) op een camping in een vierkante caravan woonden, mét voortent.

En ook van later datum zie ik taferelen, op Rosh Hanikra zie ik mezelf zitten, een jongeman met mijn rug en mijn haar tot in de nek, idem in Sharm-el-Sheikh, bij Kuta op Bali en - misschien de mooiste herinnering - bij de baai van Cadiz. Alleen vraag ik me af waarom ik mezelf altijd zie weglopen, in de richting van meer of zee.