VRIJ 05

Vervagen in de verte. Je hebt mensen die weglopen, of -rennen, maar je hebt ook mensen die vervagen. Zo iemand ken ik, want hij - het is een heerschap - logeert in mijn hoofd. Wat niet wegneemt dat hij zich geregeld laat zien. Ten volle openbaart hij zich als de nacht valt.

Ik vind soms dat hij zeer op mij lijkt, maar soms ook helemaal niet. Af en toe zie ik hem nadrukkelijk duidelijk, maar er zijn ook dagen dat hij de schim speelt. Wajang in Twente. En onherroepelijk komt het beeld waarin hij oplost. Hij gaat niet weg, hij vervaagt, mijn doofstomme evenbeeld.

Minder dan in verdwijnen geloof ik in vervagen.