Overigens MCLXXXXXXXXIII

'Alles goed meneer?' Het waren altijd deze woorden die Harm mij toeriep. En mij niet alleen. Harm was niet helemaal goed bij zijn hoofd, werd gezegd. Hij sprak luid, er was geen oorontkomen aan. Als je vroeg 'Hoe gaat het ermee vandaag, Harm?', moest hij lachen. 'Goed meneer, heel goed, meneer.'

Ik was een jaar of tien. Hij een paar jaar ouder.

En de hond die altijd bij hem was en voordurend snoefde, met de punt van zijn neus tussen de spijlen van een hekwerk dat op het muurtje was gemetseld. Vier hondstrouwe ogen. Harm was meervoudig gehandicapt, zeiden ze. En dat zou meelijwekkend zijn, en oneerlijk, maar ik wist beter, nu nog meer.

Want ik ben nu expert en het gaat goed, meneer.