Overigens MCLXXXXXXXVII

Kruissteen. Het is de schoonheid van de naam, een naam die in sluiers van wierook  hangt. De pastoor is nooit ver weg. En als er dan ook nog een Kruissteenstraat is, dan weet ik genoeg. Via Dolorosa. Dan zie ik dampende wielrenners, in nevelgeuren van Midalgan en Zweetvet. Bij mij in het dorp is ook een Kruissteen en een daarnaar genoemde weg. En hj mag blijven - kantjeboord, want ach, zo'n ouwe steen.

Ik ken die straat goed. En zeker de monumentale kruissteen die daar torent. Ik kwam vaak omdat ik er jarenlang kranten heb rondgebracht, tot en met de Molukse wijk. En ik moest van mijn moeder geregeld naar slager Wolters (extra plakje worst gegarandeerd) en ook was er nabij de kruising met de Eerste Esweg.

Daar woonde ook de spraaklerares (nu zou ze logepediste worden genoemd) die mij moest leren minder snel te praten om het stotteren uit te bannen. Zij woonde bij die enorme steen. Ik heb de kruissteen vaak betast en bezeten En nu hoorde ik dat de kruissteen, die zoveel verhalen  in zich draagt, in elk geval blijft. Dat kennelijk überhaupt overwogen is de steen weg te halen is trouwens reden voor schaamte